Πάνω από δύο χρόνια μετά την ιστορική της νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016, κερδίζοντας το τέταρτο Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιό της, η Γιαπωνέζα θρύλος της πάλης Kaori ICHO επιστέφει στις παλαίστρες για να ξεκινήσει την πορεία κατάκτησης του πέμπτου χρυσού μεταλλίου. Ο δρόμος της επιστροφής δεν ήταν διόλου εύκολος.
Η Icho, η οποία δεν έχει αγωνιστεί μετά τον θρίαμβό της στο Ρίο, κατεβαίνει στην κατηγορία των 57 κιλών στο Πανιαπωνικό Open γυναικείας πάλης που θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σαββατοκύριακο στο Mishima (του νομού Shizuoka), περίπου 100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τόκιο.
Το τουρνουά μετράει ως προκριματικό για το Πανιαπωνικό πρωτάθλημα, γνωστό και ως Κύπελλο του Αυτοκράτορα, το οποίο θα διεξαχθεί τον Δεκέμβριο. Αυτό, μαζί με το All-Japan Invitational Championships (ή αλλιώς Meiji Cup), το Μάιο, χρησιμοποιούνται για την στελέχωση των εθνικών ομάδων για τα Παγκόσμια πρωταθλήματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Κορυφαίες αθλήτριες πάλης, όπως η Icho, κάτω από κανονικές συνθήκες δεν θα έμπαιναν ποτέ στην διαδικασία πρόκρισης, αλλά ο μακρός χρόνος αποχής από την παλαίστρα τις στέρησε το δικαίωμα αυτόματης πρόκρισης στο “Κύπελλο του Αυτοκράτορα”. Επίσης, αποτελεί μια επαρκή πρόκληση για τον έλεγχο της αγωνιστική της κατάστασης σε λιγότερο σκληρή αθλητική διοργάνωση από αυτήν που ακολουθεί.
Είναι η ίδια ακριβώς διαδικασία στην οποία εισήλθε η Χρυσή Ολυμπιονίκης του Ρίο Eri TOSAKA όταν επέστρεψε πέρυσι μετά από τραυματισμό. Η Tosaka κέρδισε το τουρνουά στα 53 κιλά, αλλά τελικά δεν κατάφερε να στελεχώσει την την ομάδα της Ιαπωνίας στα 50 κιλά για το περσινό Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Για να μπει στο “Κύπελλο του Αυτοκράτορα”, η Icho πρέπει να καταταγεί σε μία από τις δύο πρώτες θέσεις με ελάχιστο αριθμό επτά συμμετεχουσών αθλητριών στην κατηγορία. Θεωρητικά, τουλάχιστον, αυτό δεν δημιουργεί πρόβλημα. Η κύρια αντίπαλός της φαίνεται να προέρχεται από την Hanako SAWA του Πανεπιστημίου Shigakkan, δις επιλαχούσα στο Ιαπωνικό Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα, και την Fusano MOCHIZUKI, έφτασε στον ημιτελικό στο Mishima την περσινή χρονιά.
Η Icho, η οποία αποφεύγει το επίκεντρο της δημοσιότητας, έχει παραμείνει απρόσιτη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της. Όταν το καλοκαίρι ανακοινώθηκε ότι θα επέστρεφε με στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020, είπε σε μια δήλωση που εξέδωσε μέσω του χορηγού της ALSOK: “Θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσω να γίνει η πάλη άθλημα με ακόμα μεγαλύτερη απήχηση”.
Το άθλημα χρειαζόταν μια ώθηση. Στις αρχές του χρόνου, η Icho αποκάλυψε μέσω τρίτων ότι υπήρξε θύμα εξουθενωτικής παρενόχλησης, πυροδοτώντας ένα σκάνδαλο που εξέπληξε την Ιαπωνία και κούνησε συθέμελα το άθλημα. Ο δράστης δεν ήταν άλλος από τον Kazuhito SAKAE, τον διευθυντή της εθνικής ομάδας ανάπτυξης αθλητών και προπονητή στο πανίσχυρο Πανεπιστήμιο Shigakkan.
Ο Sakae είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που κατέστησε την γυναικεία Ιαπωνική πάλη πρώτη παγκόσμια δύναμη, καθοδηγώντας την Saori YOSHIDA, την Icho, την Tosaka και πολλές άλλες στο να γίνουν διεθνείς αστέρες πρώτου μεγέθους.
Όμως, οι ισχυρισμοί εναντίον του Sakae και η επακόλουθη έρευνα αποκάλυψαν έναν προπονητή που διοικούσε με απεριόριστη εξουσία και είχε ως αποτέλεσμα την απόλυσή του. Το γεγονός ότι χρησιμοποίησε την εξουσία του σε μία εθνική ηρωΐδα όπως η Icho -αφήνοντάς την εκτός εθνικής ομάδας στους Πανασιατικούς Αγώνες- ήταν ακόμα πιο συγκλονιστικό. Φαίνεται πως εξαπέλυσε την οργή του στην εναντίωσή της και την αλλαγή της προπονητικής της έδρας από το Πανεπιστήμιο Shigakkan στο Τόκιο, όπου ήθελε να προπονείται με την ανδρική ομάδα.
Εκτός από τον εξοβελισμό του Sakae, το περιστατικό οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις από στην ίδια την Ιαπωνική Ομοσπονδία Πάλης, η οποία εξέδωσε επιστολή απολογίας προς την Icho. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ομοσπονδία άλλαξε το σύστημα επιλογής της εθνικής ομάδας γυναικών.
Σύμφωνα με το σύστημα της Ιαπωνίας, αν ο ίδιος αθλητής κερδίσει τίτλους τόσο στο “Κύπελλα του Αυτοκράτορα” όσο και στο Meiji, κερδίζουν αυτόματα μια θέση στην εθνική ομάδα της Ιαπωνίας. Αν υπάρξουν διαφορετικοί νικητές, οι δύο αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σε playoff. Αυτό συνέβαινε πάντοτε για τους άνδρες, αλλά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά φέτος για τις γυναίκες – όπου έως πρότινος οι θέσεις είχαν προηγουμένως αποφασιστεί από την ομοσπονδία, με τον Sakae να έχει την μεγαλύτερη επιρροή.
Με την οδυνηρή υπόθεση πίσω της, η Icho μπόρεσε να να ξεκινήσει την προσπάθεια επίτευξης του νέου της στόχου, διαλύοντας τις φήμες για συνταξιοδότησή, αποφασίζοντας να διεκδικήσει το πέμπτο της χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
“Από τον Απρίλιο, άρχισε να προπονείτε δύο φορές την ημέρα”, δήλωσε ο Masanori OHASHI, διευθυντής της ALSOK, μιας ασφαλιστικής εταιρείας χορηγού αρκετών κορυφαίων παλαιστών, συμπεριλαμβανομένου του ασημένιου στο Ρίο, Shinobu OTA και του παγκόσμιου πρωταθλητή Yuki TAKAHASHI στο Παρίσι το 2017. “Όμως δεν ήταν ακόμη κοντά στις πλήρεις δυνατότητές της, έτσι δεν μπορούσε να τα δώσει όλα. Άρχισε σταδιακά να ανεβάζει ρυθμό.”
Μεσολάβησε και πολλής χρόνος από τους αγώνες στο Ρίο. Αφού κέρδισε το χρυσό για να γίνει η πρώτη γυναίκα στην Ολυμπιακή ιστορία με χρυσό μετάλλιο σε τέσσερις διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, η Icho απέσπασε το Εθνικό Λαϊκό Βραβείο από τον πρωθυπουργό Shinzo Abe, τιμή που απονέμεται μόνο σε πολύ εξαιρετικούς αθλητές, ηθοποιούς ή άλλες προσωπικότητες που εμπνέουν με της δράσης τους το έθνος.
Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, ταξίδεψε στο Ιράν κατόπιν αιτήματος της εκεί ομοσπονδίας. Εκεί πραγματοποίησε προπονητικά σεμινάρια γυναικείας πάλης, μέρος της προσπάθειας του Ιράν να συμπεριλάβει γυναίκες στο άθλημα.
Το σκάνδαλο της παρενόχλησης, η έρευνα και η ετυμηγορία της υπόθεσης διήρκεσαν τέσσερις ολόκληρους μήνες. Τον Μάϊο, ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη, όπου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα NBC Sports, έκανε ένα προπονητικό σεμινάριο στο Μπρούκλιν, μαζί με την επίσης Ολυμπιονίκη Helen MAROULIS (ΗΠΑ) και παρακολούθησε το Beat the Streets στο Manhatten.
Παρότι προτιμά να βρίσκεται εκτός των προβολέων δημοσιότητας, δεν θα μπορέσει να το αποφύγει την Κυριακή. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της ομοσπονδίας, οι δύο μεγαλύτερες τηλεφωνικές υπηρεσίες της χώρας, 17 εφημερίδες και μη, έξι τηλεοπτικά δίκτυα και τέσσερα περιοδικά ζήτησαν διαπιστεύσεις μέσων ενημέρωσης – κάτι που συνηθίζεται στα εθνικά πρωταθλήματα.
Η Icho έχει επάξια κερδίσει τον τίτλο μιας από τις μεγαλύτερες αθλητικές προσωπικότητες, άνδρα ή γυναίκας, όλων των εποχών. Εκτός από τα τέσσερα Ολυμπιακά χρυσά (τα δύο πρώτα στα 63 κιλά, και τα άλλα δύο στα 58 κιλά), κέρδισε 10 παγκόσμιους τίτλους από το 2002 χωρίς ποτέ να χάσει τον τελικό σε καμία από τις μεγάλες αυτές διοργανώσεις.
Το πόσο κυρίαρχη είναι η Icho φαίνεται και από το γεγονός ότι, πριν από μια εκπληκτική ήττα από την Orkhon PUREVDORJH (MGL) με τεχνική υπεροχή στον τελικό του Grand Prix Yarigin τον Ιανουάριο του 2016, συγκέντρωσε 108 συνεχόμενες νίκες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, σύμφωνα με τα αρχεία της ιστοσελίδα της Ιαπωνικής ομοσπονδίας.
Λαμβάνοντας υπόψη και την εγκατάλειψη αγώνα στο πρωτάθλημα της Ασίας το 2007, όπου η Icho τραυματίστηκε, αλλά για να διατηρήσει θέση στην εθνική Ολυμπιακή ομάδα για το Πεκίνο του 2008, κριτήριο ήταν η συμμετοχή στο ηπειρωτικό τουρνουά. Έτσι δεν είχε άλλη επιλογή από το να να δώσει μια απρόσμενη νίκη στην HOU Min-Wen (TPE).
Πριν από αυτό, είχε 81 συνεχόμενες νίκες. Λαμβάνοντας υπόψη μόνο τους αγώνες στους οποίους πάτησε την παλαίστρα, η Icho έχει ένα απίστευτο σερί με 189 νίκες.
Το σερί αυτό είχε αφετηρία μία ήττα στο Klippan Open το 2003 από την Sara MCMANN (ΗΠΑ) -μια ήττα την οποία η Icho θα ανταποδώσει έξι φορές, μεταξύ των οποίων και σε δύο μεγάλους τελικούς, στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα της Νέας Υόρκης 2003 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Για την ιστορία, η Icho πηγαίνει στο Πανιαπωνικό πρωτάθλημα του Mishima με 7 σερί νίκες. Το πόσες θα είναι τελικά έχει μικρή σημασία με την προϋπόθεση ότι δεν σταματά στο Τόκιο το 2020.
