palema.gr Κείμενα Επιστήμη Φλεγμονώδεις αντιδράσεις και επίδοση κατά τη διάρκεια αγώνων πάλης

Επιστήμη

Φλεγμονώδεις αντιδράσεις και επίδοση κατά τη διάρκεια αγώνων πάλης

15 Ιανουαρίου 2009

Έρευνα με σκοπό την εξέταση της επίδοσης και τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις κατά τη διάρκεια των διαδοχικών αναμετρήσεων πάλης μιας ενιαίας-ημέρας.

Ιωάννης Γ. Φατούρος,¹ Iωάννης Μπάρμπας,¹ Χαράλαμπος Παροτσίδης,¹ Aθανάσιος Z. Τζαμούρτας,^{2, 3} Iωάννης Μιχαηλίδης,¹ Iωάννης Δουρούδος,¹ Aθανάσιος Χατζηνικολάου,¹ Mιχάλης Γ. Νικολαϊδης,³ Αναστάσιος Τ. Θεοδώρου,² Ταξιλδάρης Κυριάκος,¹

1. Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Ελλάδα, 2. Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τρίκαλα, Ελλάδα, 3. Ίδρυμα Ανθρώπινης Επίδοσης και Αποκατάστασης, Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας – Θεσσαλία, Τρίκαλα, Ελλάδα.

Εισαγωγή

Οι ελίτ παλαιστές πρέπει να αγωνίζονται σε τουρνουά που αποτελούνται από 4-5 αναμετρήσεις που διεξάγονται την ίδια ημέρα. Προηγούμενη έρευνα ⁽¹⁾ έδειξε ότι η διοργάνωση αγώνων πάλης διάρκειας δύο ημερών (βασισμένη σε παλαιότερους κανονισμούς) αυξάνει την επίδοση που μειώθηκε λόγω φυσιολογικής απώλειας βάρους και ο αντίκτυπος είναι προοδευτικός σε αγώνες πάνω από 2 ημέρες. Μια άλλη μελέτη που εξέτασε αγώνες πάλης κατά τη διάρκεια των 2 ημερών αναφέρει αύξηση ποσοτήτων σιελογόνου κορτιζόλης και τεστοστερόνης ⁽²⁾. Πάρα ταύτα δεν υπάρχουν δεδομένα που να εξετάζουν το ίδιο ερώτημα στη σημερινή πραγματικότητα των αγώνων πάλης, όλες οι σημαντικές διοργανώσεις πάλης (π.χ., διεθνή τουρνουά, εθνικά πρωταθλήματα, παγκόσμια πρωταθλήματα, και ολυμπιακά πρωταθλήματα) πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, απαιτώντας με αυτόν τον τρόπο πολλαπλές αναμετρήσεις μέσα σε μία και μόνο ημέρα (περίπου 12-15 ώρες) με συνέπεια πολλές μεταβαλλόμενες πιέσεις πέρα από εκείνες που δημιουργήθηκαν ήδη από την απώλεια βάρους, συμπεριλαμβανομένων των φυσιολογικών και ψυχολογικών πιέσεων του αγώνα ^{(3, 4)}.

Η πάλη απαιτεί τη δύναμη και την ισχύ των μυών των άνω και κάτω άκρων επίσης και της ισομετρικής και έκκεντρης δύναμης για τις διάφορες τεχνικές λαβές ^{(5, 6)}. Έκκεντρες συστολές έχουν αποδειχθεί ότι προκαλούν σημαντικές μυϊκές ζημίες και μυϊκά τραύματα καθώς επίσης και μια σημαντική φλεγμονώδη αντίδραση ^{(7, 8)}. Επομένως, η παραγωγή ισχύος και δύναμης θα μπορούσε να μειωθεί περαιτέρω κατά τη διάρκεια των πολλαπλάσιων αναμετρήσεων αγώνων πάλης διάρκειας μιας ενιαίας-ημέρας ανά κατηγορία. Εντούτοις, κανένας δεν έχει εξετάσει πραγματικά σε βάθος κάθε αντιστοιχία σε πραγματικές αγωνιστικές συνθήκες (βασισμένη στους πιο πρόσφατους κανονισμούς). Επομένως, ο σκοπός αυτής της έρευνας ήταν να εξεταστεί η επίδοση και οι φλεγμονώδεις αντιδράσεις κατά τη διάρκεια των διαδοχικών αναμετρήσεων πάλης μιας ενιαίας-ημέρας, σκοπεύοντας να παρέχει νέα στοιχεία σχετικά με το φυσιολογικό περιβάλλον της αγωνιστικής πάλης σε σχέση με τις διακυμάνσεις μυϊκών τραυμάτων και επίδοσης.

Μέθοδοι

Δώδεκα άνδρες παλαιστές (ημερολογιακής ηλικίας 21.8±0.8 ετών, αθλητικής ηλικίας: 11.5±1.9 έτη) έχασαν 5,8% του συνολικού σωματικού βάρους τους κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν από αγώνες ελληνορωμαϊκής πάλης διάρκειας μιας ημέρας αποτελούμενη από πέντε αγώνες/παλαιστή (σύμφωνα με τους κανονισμούς ολυμπιακών αγώνων). Η επίδοση (χειροδυναμομέτρηση και δυναμομέτρηση ισχίου-πλάτης, κατακόρυφο άλμα), η υποκειμενική αντίληψη του καθυστερημένου μυϊκού πόνου (DOMS), και η δειγματοληψία αίματος πραγματοποιήθηκε πριν και μετά από κάθε αγώνα ενώ το ποσοστό καρδιακών σφυγμών ελέγχθηκε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και κατά την αποκατάσταση. Τα δείγματα αίματος αναλύθηκαν για μετρήσεις γαλακτικού οξέος, γλυκόζης, αριθμού λευκοκυττάρων, κρεατινική κινάση (CK), πρωτεΐνη C αντίδρασης, πρωτεϊνικά καρβονύλια (PC), η κατανάλωση και οι ουσίες που αντιδρούν με το θειοβαρβιτουρικό οξύ (TBARS), η μείωση της γλουταθειόνης (GSH) και η οξειδωμένη γλουταθείονη (GSSG) και υπολογίστηκε η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα (TAC). Έγινε στατιστική ανάλυση διακύμανσης με επανειλημμένες μετρήσεις (repeated measures ANOVA) όπου (P<0.05).

Αποτελέσματα

Η επίδοση καταδεικνύει μια χαρακτηριστική επιδείνωση από τη μια αναμέτρηση στην επόμενη. Πτώση της ισχύος των ποδιών κοντά στα 3.5%, 7.5%, και 10% πριν από τον 2ο, 3ο και 4ο αγώνα αλλά ανακτάται πριν από τον 5ο.
Η δυναμομέτρηση ισχίου-πλάτης πέφτει κοντά 8%, 15%, και 19% πριν από τον 2ο, 3ο και 4ο αγώνα αλλά ανακτάται μερικός (6.5%) πριν από τον 5ο χωρίς επίτευξη των βασικών τιμών.
Η χειροδυναμομέτρηση κατέδειξε χαρακτηριστική (P<0.05) πτώση καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Η χειροδυναμομέτρηση παρουσίασε τη μεγαλύτερη πτώση από 9%, 11.5%, 15%, έως 22% πριν από τον 2ο, 3ο, 4ο και 5ο αγώνα. Μια πέντε ωρών αποκατάσταση δεν ήταν επαρκής για να αντιστρέψει αυτήν την πτώση.
Η επίδοση των άνω άκρων επηρεάστηκε περισσότερο από ότι η επίδοση των κάτω άκρων.
Η 3η και 4η αναμέτρηση επηρεάσθηκαν περισσότερο.
Οι τιμές του γαλακτικού οξέος έφτασαν τα 17-21 mM (P<0.05) μετά από κάθε αναμέτρηση πέφτοντας στις βασικές τιμές πριν από την επόμενη αναμέτρηση εκτός από την τέταρτη αναμέτρηση. Τέτοιες αυξήσεις του γαλακτικού οξέος συνδέονται με σημαντικές διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας, την εξασθένιση στις συσταλτές ικανότητες και την πτώση της επίδοσης. Οι τιμές DOMS αυξήθηκαν (P<0.05) μετά από κάθε αναμέτρηση πέφτοντας στις βασικές τιμές πριν από την επόμενη αναμέτρηση εκτός από την τέταρτη αναμέτρηση.
Μείωση του αριθμού των λευκοκυττάρων φάνηκε σε όλες τις αναμετρήσεις, με κορύφωση (P<0.05) στην τελευταία αναμέτρηση.
Οι τιμές της κρεατινικής κινάσης CK και οι φλεγμονώδεις δείκτες CRP αυξήθηκαν (P<0.05) μετά από κάθε αναμέτρηση και εντός των περιόδων αποκατάστασης, με κορύφωση (P<0.05) πριν και μετά την τελευταία αναμέτρηση.
Η σημαντική αύξηση του συνολικού αριθμού των λευκοκυττάρων (leukocytosis), και των φλεγμονωδών δεικτών CRP καταδεικνύουν την εμφάνιση οξείας φλεγμόνωσης.
Η κατανάλωση και οι ουσίες που αντιδρούν με το θειοβαρβιτουρικό οξύ (TBARS), η μείωση της γλουταθειόνης (GSH) η οξείδωση της γλουταθείονης (GSSG) και η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα (TAC) αποκάλυψαν μια σημαντική άνοδο στις τιμές οξείδωσης (P<0.05) μετά από κάθε αναμέτρηση, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ομαλοποιήθηκε πριν από την επόμενη αναμέτρηση.

Συζήτηση

Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης καταδεικνύουν ότι τα τουρνουά πάλης μιας ημέρας προκαλούν μια ουσιαστική φλεγμονώδη αντίδραση η οποία ήταν ακόμη πιο έντονη πριν και μετά από τις τελευταίες αναμετρήσεις. Η επίδοση επιδεινώθηκε πριν από τον τρίτο και τον τέταρτο αγώνα και σε μια περίπτωση (χειροδυναμομέτρηση) δεν αποκαταστάθηκε ποτέ καταδεικνύοντας ότι η επίδοση στην όρθια πάλη είναι πιο ευαίσθητη στην επιδείνωση από την κάτω πάλη. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι αθλητές δεν μπορούν να κορυφώσουν την απόδοση τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων αγώνων του τουρνουά και καταδεικνύουν την ανάγκη για πιο κατάλληλο προγραμματισμό και αντιφλεγμονώδων στρατηγικών κατά την αποκατάσταση.

Παραπομπές

1. Kreamer WJ, Fry AC, Rubin MR, Triplett-Mcbride T, GordoN SE, Koziris LP, Lynch JM, Volek JS, Meuffels DE, Newton RU, Fleck SJ. Physiological and performance responses to tournament wrestling. Med Sci Sports Exerc 33: 1367-1378, 2001.
2. Passelergue P, and Lac G. Saliva cortisol, testosterone, and T/C ratio variations during a wrestling competition and during the post-competitive recovery period. Int. J. Sports. Med. 20:109–113, 1999.
3. Horswill, CA. Applied physiology of amateur wrestling. Sports Med. 14:114 –143, 1992.
4. Morgan WP. Psychological effect of weight reduction in the college wrestler. Med. Sci. Sports. Exerc. 2:24 -27, 1970.
5. Finn KJ, Atterbom HA. The effects of intermittent versus continuous wrestling periods on selected physiological variables and wrestling activity scores. J. Appl. Sport Sci. Res. 4:110, 1990.
6. Jamurtas AZ, Fatouros JG, Buckenmeyer PJ, Kokkinidis E, Taxildaris K, Kambas A, Kyriazis G. Effects of plyometric exercise on muscle soreness and creatine kinase levels and its comparison to eccentric and concentric exercise. Journal of Strength and Conditioning Research, 14 (1), 68-74, 2000.
7. IG Fatouros, A Destouni, K Margonis, AZ Jamourtas, C Vrettou, D Kouretas, G Mastorakos, A Mitrakou, K Taxildaris, E Kanavakis, I Papassotiriou. Cell-Free Plasma DNA as a Novel Marker of Aseptic Inflammation Severity: The Exercise Over-training Model. Clinical Chemistry, 52: 1820-1824, 2006.

Κατευθύνσεις για μελλοντική έρευνα και αγώνες πάλης

Αυτή η καλά-ελεγχόμενη έρευνα δείχνει ότι η επίδοση των ελίτ παλαιστών που παλεύουν 4 με 5 διαδοχικές αναμετρήσεις κατά τη διάρκεια μίας αγωνιστικής ημέρας (η διάρκεια της αγωνιστικής ημέρας είναι κατά προσέγγιση διάρκειας 12-15 ωρών) προκαλεί όχι μόνο μια βαριά εξασθένηση, μείωση της απόδοσης των αθλητών (όπως απεικονίζεται από τις μετρήσεις δύναμης και αναερόβιων επιδόσεων) αλλά και μια έντονη φλεγμονώδης αντίδραση που μπορεί να συμβάλλει σε αυτήν την πτώση της επίδοσης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στα ακόλουθα:

Οι αθλητές δεν μπορούν να φτάσουν το ανώτερο επίπεδό της επίδοσής τους κατά τη διάρκεια ολόκληρου του τουρνουά.
Πτώση της επίδοσης πριν από την τρίτη τέταρτη, και πέμπτη αναμέτρηση του τουρνουά.
Αυτή η μείωση της επίδοσης έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ελκυστικότητα του αθλήματος στους φιλάθλους και τους τηλεθεατές, μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποδοτικότητα και μακροπρόθεσμα την αγοραστική αξία του αθλήματος.

Επομένως, συστήνεται η λήψη ορισμένων μέτρων προκειμένου να αποτραπεί η μείωση της επίδοσης κατά τη διάρκεια των τουρνουά πάλης και να προστατευθούν η υγεία και η ευημερία των αθλητών:

Πρέπει να αυξηθεί ο χρόνος των διαστημάτων μεταξύ των διαδοχικών αναμετρήσεων, ή να μειωθεί ο αριθμός των αναμετρήσεων, ή να ολοκληρώνεται η κάθε κατηγορία σε διαφορετικές ημέρες. Αυτός ο τύπος ρύθμισης θα έδινε στους αθλητές αρκετό χρόνο για αποκατάσταση και τη δυνατότητα να αγωνιστούν σε ανώτερο επίπεδο, ειδικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο αναμετρήσεων του τουρνουά (ημιτελικό και τελικό).
Οι ερευνητικές προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν προς:

- Συμπλήρωση αυτής της πειραματικής προσέγγισης με μετρήσεις της οξεοβασικής ισορροπίας και της χρησιμοποίησης ενεργειακών υποστρωμάτων.
- Χρήση πιο συγκεκριμένων δεικτών επίδοσης.
- Χρήση περισσότερων φλεγμονωδών δεικτών.
- Μελέτη της οξεοβασικής ισορροπίας καθ’ όλη τη διάρκεια ενός τουρνουά πάλης.
- Συνέχιση των μετρήσεων αυτών κατά τη διάρκεια της περιόδου που ακολουθεί από τη λήξη της διοργάνωσης (3-7 ημέρες) για να καθοριστεί η χρονική πορεία της φλεγμόνωσης.
- Δοκιμή διαφόρων μεθόδων που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την πτώση της επίδοσης και την αρχή της φλεγμόνωσης, δηλαδή:
  - Προπονητικές μέθοδοι: είναι προφανές ότι νέες μέθοδοι προπόνησης πρέπει να εξεταστούν προκειμένου να αποτραπεί η κόπωση και να διατηρηθεί η επίδοση.
  - Διατροφική σύνθεση: Ορισμένες διαιτητικές πρακτικές πρέπει να εξεταστούν όπως για παράδειγμα η φόρτωση με υδατάνθρακες, η συμπλήρωση διτανθρακικών αλάτων νατρίου για την διατήρηση της οξεοβασικής κατάστασης, κ.λπ.
  - Προγραμματισμός γεύματος: μελέτη όχι μόνο της σύνθεσης του γεύματος πριν από τη συμμετοχή στο τουρνουά αλλά και κατά τη διάρκειά του, καθώς επίσης και του συγχρονισμού αυτών των προαγωνιστικών γευμάτων.
  - Οι τεχνικές χαλάρωσης μεταξύ των αναμετρήσεων, δηλαδή μασάζ, κρυέματα, ηλεκτρική διέγερση, κ.λπ.
  - Χρήση αντιφλεγμονωδών ουσιών και άλλων συμπληρωμάτων (δηλ. αντιοξειδωτικών) πριν από το τουρνουά και μεταξύ των αναμετρήσεων.
  - Ρύθμιση του προγραμματισμού των αναμετρήσεων: μελέτη της επίδρασης στην επίδοση και την φλεγμόνωση, από τη χρησιμοποίηση διάφορων χρονικών διαστημάτων κατά τη διάρκεια του τουρνουά.
  - Και το ποιο σημαντικό, μελέτη της επίδοσης και τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις των ελίτ παλαιστών κατά τη διάρκεια ενός Ολυμπιακού ή Παγκοσμίου πρωταθλήματος.