Ανταγωνισμός από κούνια (που μας κούναγε). Υπεροχή που γίνεται αυτοσκοπός. Μια κοινωνία που δεν της κάνει πλέον τίποτα έκπληξη Τούμπα όλα. Τούμπα όλα τα αυτονόητα. Διασυρμός, σα να βλέπεις σε επανάληψη την ίδια αποκρουστική ταινία. Επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που δεν έχει πια κανένα νόημα.
Του Χρήστου Δεμέτη
Παράγοντες ομάδων που λειτουργούν ως παράγοντες αποσταθεροποίησης και εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων. Νόμοι που εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Οπαδοί που διψούν για αίμα. Οπαδοί που καυχιούνται για το ποιός έχει τον πιο “άντρα” πρόεδρο. Και κάποιοι φίλαθλοι που έχουν απηυδήσει. Οι περισσότεροι ίσως έχουν απηυδήσει, γι’ αυτό και εγκαταλείπουν τα γήπεδα.
Το κακό με το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι διπλό. Από τη μια ακολουθεί σε μεγαλύτερο βαθμό τη μοίρα των πολιτικών πραγμάτων: Απαξίωση. Παράγοντες μηδαμινού κύρους, οργανωμένες ομάδες τραμπούκων, ανομία και μίσος.
Και το δεύτερο κακό, συνδέεται με τη γενικότερη παθογένεια του ελληνικού αθλητισμού, από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες ως τα τα επαγγελματικά πρωταθλήματα: Έλλειψη παιδείας.
Τι εννοώ; Πολύ απλά, ότι ο Έλληνας, ο νεοέλληνας, δεν έχει μάθει να χάνει. Δεν έχει μάθει από τα παιδικά του χρόνια να χάνει…
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
