Η έλλειψη χρόνου αλλά και χρημάτων για περισσότερη προετοιμασία σε Ελλάδα και εξωτερικό, είναι σύμφωνα με τον Αμιράν Καρντάνοφ, η αιτία που η χώρα μας δεν θα έχει εκπροσώπηση από άνδρα παλαιστή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Ο τρίτος της κατηγορίας των 54 κιλών ελευθέρας πάλης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, με συνέντευξη του στο Praktoreio Sport, αποκάλυψε ότι περίμενε την πρόκριση τουλάχιστον 2-3 αθλητών στους Αγώνες του Ρίο, ωστόσο επεσήμανε, ότι τώρα, το βάρος θα πρέπει να πέσει στην Μαρία Πρεβολαράκη η οποία «διαθέτει ψυχή και μέλλον».
«Δυστυχώς οι άνδρες δεν κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση. Είναι κάτι που μας λυπεί ιδιαίτερα. Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο αλλά και χρήματα για περισσότερες προετοιμασίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, διαφορετικά θα είχαμε άνδρα εκπρόσωπο στους Αγώνες του Ρίο. Και όχι μόνο έναν, αφού μέσα μου βαθιά πίστευα ότι μπορούσαν 2-3 αθλητές να πάρουν την πρόκριση», είπε αρχικά ο Καρντάνοφ, ο οποίος με την εθνική ομάδα της ελευθέρας (έφηβοι-παίδες) προετοιμάζεται στο Sportcamp του Λουτρακίου για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις που έπονται μέσα στη χρονιά.
Το κύριο βάρος της προπόνησης πέφτει στους αυριανούς Ολυμπιονίκες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο ίδιος μένει αμέτοχος όσον αφορά στην προετοιμασία της Μαρίας Πρεβολαράκη ενόψει της συμμετοχής της στο Ρίο 2016. «Το βάρος της προετοιμασίας αυτή τη στιγμή πέφτει στην Μαρία Πρεβολαράκη. Και είναι λογικό, αφού εκπροσωπεί ολόκληρη την ελληνική πάλη σε ένα σπουδαίο αγωνιστικό ραντεβού όπως είναι αυτό του Ρίο. Η Μαρία είναι μια αθλήτρια με ψυχή και μέλλον. Έχει δείξει ότι μπορεί να ξεπερνά τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται στον δρόμο της και γι` αυτόν τον λόγο νομίζω ότι σύντομα θα επιβραβευτεί. Θέλω να ελπίζω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Εμείς από την πλευρά μας, είμαστε δίπλα στην ίδια αλλά και τους προπονητές της».
Ο Καρντάνοφ αναγνωρίζει ότι οι καλές εποχές -από οικονομικής άποψης- του ελληνικού αθλητισμού και δη της πάλης, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, ωστόσο βλέπει φως στην άκρη του τούνελ, αρκεί «να γίνουν οι απαραίτητες προσπάθειες, ώστε τα παιδιά που έρχονται στην πάλη να παραμείνουν στο άθλημα. Η ομοσπονδία παλαιότερα είχε κάποια προβλήματα. Τώρα είναι σε καλύτερη κατάσταση απ` όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω. Η στήριξή της θα κρατήσει τα παιδιά στα γυμναστήρια. Θα δώσει την ώθηση στο άθλημα. Ταλέντα υπάρχουν πολλά, όμως χρειάζεται το κάτι παραπάνω για να φτάσουμε στο επίπεδο άλλων χωρών. Γιατί είναι κρίμα, να πάει τόσο ταλέντο χαμένο. Είναι κρίμα, τα παιδιά αυτά να πηγαίνουν σε αγώνες στο εξωτερικό και βλέποντας τις υπόλοιπες ομάδες πως λειτουργούν, να πέφτουν ψυχολογικά και κατά συνέπεια και αγωνιστικά».
Ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα της ελληνικής πάλης είναι ο Γιώργος Πιλίδης, ο οποίος για τον Αμιράν Καρντάνοφ αποτελεί παράδειγμα για τη νέα γενιά του αθλήματος. «Είναι από τους αθλητές που ξέρουν τι θέλουν. Είναι μαχητής και αγαπάει την πάλη. Η ομοσπονδία τον βοηθάει με μισθό 300 ευρώ τον μήνα, που για ένα παιδί όπως είναι ο Γιώργος, είναι αρκετά χρήματα. Είναι σημαντικό το κίνητρο που έχει, το οποίο ωστόσο θα πρέπει να γίνει γνωστό και έξω από το χώρο της πάλης. Η επίσκεψη σε σχολεία του μικρού, συνοδευόμενος από Ολυμπιονίκες, μπορεί να φέρει τα μικρά παιδιά στο άθλημα, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα γενιά παλαιστών».
Ποιά όμως είναι η διαφορά ενός αθλητή, με τον πρωταθλητή και εν συνεχεία με τον Ολυμπιονίκη; «Θέληση και υπομονή. Όποιος έχει αυτά τα δύο συστατικά στον χαρακτήρα του, είναι σίγουρο πως καταφέρνει τα πάντα», είπε ο Καρντάνοφ, ο οποίος θεωρεί ότι εφόσον υπάρξουν οι απαραίτητες συνθήκες για τους αθλητές αυτής αλλά και της επόμενης γενιάς τότε «θα συνεχιστεί η παράδοση που θέλει την πάλη μέσα στα Ολυμπιακά μετάλλια. Θεωρώ βέβαιο ότι θα υπάρχουν νέοι Καρντάνοφ, νέοι Γαλακτόπουλοι, νέοι Μυγιάκηδες. Αρκεί, να είμαστε σε θέση να κρατήσουμε τα παιδιά δίπλα στο άθλημα. Με ό,τι μέσο μπορούμε. Τώρα, μέχρι κάποιο σημείο, μπορούμε και το κάνουμε, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια απ` όλους. Γιατί είναι ωραίο να είσαι πρώτος στην Ελλάδα. Αλλά στο εξωτερικό τι γίνεται; Προσωπικά δεν μου λέει τίποτα να είσαι μεταλλιούχος στην Ελλάδα από τη στιγμή που δεν θα μπορείς να είσαι το ίδιο συνεπής και στο εξωτερικό. Θέλει δουλειά και υπομονή. Και πιστεύω πως όλα μπορεί να γίνουν».
