Έναν από τους σημαντικότερους Πέρσες ποιητές της μεσαιωνικής περιόδου παρουσιάζουμε σήμερα, το όνομά του Abū-Muḥammad Muṣliḥ al-Dīn bin Abdallāh Shīrāzī περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο του ως Sa ‘ di ή απλά Saadi. Γνωστός όχι μόνο στην Περσία αλλά και σε άλλες χώρες, ακόμα και της δύσης έχει αναγνωριστεί για την ποιότητα των γραπτών του και για το βάθος της κοινωνικής και ηθικής σκέψης του.
Πιο γνωστά έργα του είναι το Bostan (Ο δενδρόκηπος) ολοκληρώθηκε το 1257 και το Gulistan (Ο κήπος των ρόδων) το 1258. Το Bostan είναι ένα έπος σε έμμετρο στίχο και αποτελείται από ιστορίες που απεικονίζουν εύστοχα το πρότυπο αρετής για τους μουσουλμάνους όπως η δικαιοσύνη, η γενναιοδωρία, η σεμνότητα, η ευχαρίστηση. Στο έργο του “Ο κήπος των ρόδων” συμπεριλαμβάνεται και η ιστορία “Ο γέρος παλαιστής”, μια παλιά ίσως και φανταστική ιστορία, η οποία είναι διαχρονική και πολύ διδακτική, απολαύστε την.
Ο γέρος παλαιστής
Κάποιος με το πέρασμα των χρόνων έγινε δάσκαλος στην τέχνη της πάλης, γνώριζε 360 τεχνικές και μπορούσε να παρουσιάζει μια λαβή κάθε μία σχεδόν ημέρα του χρόνου. Ίσως λόγω της συμπάθειας του στο πρόσωπο ενός εκ των μαθητών του, του δίδαξε 359 λαβές, κρατώντας όμως μία για τον εαυτό του και με προσχήματα ανέβαλε τη διδαχή της.
Εν ολίγοις, ο ταλαντούχος μαθητής έγινε τόσο καλός στην τέχνη της πάλης που δεν υπήρχε κανείς να τον αντιμετωπίσει. Ώσπου μία ημέρα λόγο της φήμης που είχε αποκτήσει βρέθηκε στην αυλή του βασιλιά και μπροστά του γεμάτος αυταρέσκεια καυχήθηκε πως “Οποιαδήποτε υπεροχή του δασκάλου μου οφείλεται στο σεβασμό που υποχρεωτικά του αποδίδω λόγο αρχαιότητας και επειδή είναι παιδαγωγός μου, πέρα από αυτά είμαι ισάξιος σε ικανότητες και διόλου κατώτερός του σε δύναμη”.
Η έλλειψη σεβασμού δυσαρέστησε τον βασιλιά. Διέταξε λοιπόν, αφού διαμορφωθεί χώρος κατάλληλος για την περίσταση, να διεξαχθεί αγώνας πάλης. Υπουργοί του κράτους, ευγενείς της αυλής, και γενναίοι άνδρες απ’ όλο το βασίλειο συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν τον αγώνα. Με την έναρξη του τελετουργικού ο νέος, σαν ένας τεράστιος και δυνατός ελέφαντας, έσπευσε στην παλαίστρα με δύναμη τέτοια που θα μπορούσε να μετακινήσει ένα ολόκληρο βουνό εάν βρισκόταν μπροστά του. Ο δάσκαλος έχοντας επίγνωση ότι ο νέος ήταν ανώτερος σε δύναμη, τον αντιμετώπισε με την τεχνική που του είχε αποκρύψει. Απροετοίμαστος για κάτι τέτοιο ο μαθητής βρέθηκε στο έδαφος μετά την εκτέλεση της λαβής από το δάσκαλο, ο οποίος αφού τον έπιασε με τα δύο του χέρια τον σήκωσε πάνω από το κεφάλι του πριν τον ρίξει στο έδαφος, οδηγώντας έτσι το πλήθος σε ζητωκραυγές.
Ο βασιλιάς διέταξε να δοθούν στο δάσκαλο τιμητική τήβεννος και όμορφα δώρα. Απευθυνόμενος στο μαθητή με όνειδος και τραχύτητα, του είπε: “Πρόδωσες τον ίδιο σου το δάσκαλο και απέτυχες να υπερασπιστείς την προσβολή σου αυτή”. Ο νέος τότε αποκρίθηκε: “Ω Άρχοντα, ο δάσκαλός μου δεν με κατέβαλλε με τη δύναμη και την ικανότητα του, αλλά με πονηριά και τέχνασμα της πάλης που απέφυγε να μου διδάξει. Χάρη σε αυτό το μικρό τέχνασμα είχε σήμερα το πάνω χέρι!”
Ο δάσκαλος τότε πήρε τον λόγο και είπε: “Είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου για τη μέρα αυτή, γιατί όπως μας έχουν διδάξει οι σοφοί, δεν πρέπει να παραχωρούμε σε φίλο δύναμη τόση που, σε περίπτωση που στραφεί εχθρικά εναντίον μας, να μπορεί να μας προκαλέσει κακό. Δεν έχετε μήπως ακούσει τα λόγια του ανθρώπου ο οποίος προδομένος από τον ίδιο του τον μαθητή είπε: Είτε δεν υπάρχει πραγματικά καλή πίστη στο κόσμο αυτό ή κανείς έως τώρα δεν την έχει επιδείξει, διότι δεν υπήρξε άτομο το οποίο διδάχθηκε από εμένα την τέχνη της τοξοβολίας και στο τέλος δε με στοχοποίησε.”
