Στη Θεσσαλονίκη πολλοί αθλητικοί σύλλογοι έχουν ιδρυθεί από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας τους οποίους μπορείς να εντοπίσεις σε διάφορες γωνιές της πόλης μας.
Αν προσεχτικά καθίσεις και αφουγκραστείς, θα ακούσεις πολλές αθλητικές καρδιές να χτυπούν, θα νιώσεις συναισθήματα ποικίλα, θα γελάσεις, θα θυμώσεις ίσως και να κλάψεις από συγκίνηση ή και λύπη.
Κάπου όμως εκεί στις Συκιές, μια καρδιά χτυπά με περισσότερο παλμό και κέφι που ο αντίλαλος της, διαχέεται μέσω του βράχου που την περιβάλλει, σε όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Είναι ο Βυζαντινός Αθλητικός Όμιλος και συγκεκριμένα το τμήμα της Ελληνορωμαϊκής Πάλης που κάνει αυτό τον σαματά.
Ένταση, παλμός, ζωντάνια, κέφι μόχθος και πάθος συνθέτουν ένα μουσικό παζλ που αντηχεί και ξεσηκώνει όλη την πόλη. Νέοι μικροί και μεγαλύτεροι , προπονούνται καθημερινά και αγωνίζονται να εισχωρήσουν στα μυστικά αυτού του τόσο ένδοξου αθλήματος.
Μέσα στη παλαίστρα, κουδουνίζουν ευχάριστα ήχοι στα αυτιά σου που νομίζεις πως εσύ είσαι αυτός που αγωνίζεται εκείνη την στιγμή. Παρακολουθείς αθλητές και προπονητή, να δίνουν όλη τους την ψυχή στις προπονήσεις, να μοχθούν, να μαθαίνουν τα μυστικά της πάλης, να χρησιμοποιούν μυαλό και τεχνική, να διαμορφώνονται σε παλαιστές.
Συνδυάζουν την ατομικότητα του αθλήματος με την ομαδικότητα τόσο αβίαστα που σαν θεατής απορείς πως το καταφέρνουν αυτό οι αθλητές. Η συνταγή είναι μια, φίλοι μου.
ΑΓΑΠΗ στο άθλημα και ΠΙΣΤΗ σε αυτό που διακυβεύονται.
Το πάθος και οι γνώσεις του προπονητή, μεταδίδονται με σταθερές και σίγουρες κινήσεις στους αθλητές με αποτέλεσμα αυτοί να εκτοξεύουν την γνώση και την τεχνική τους στο χώρο της παλαίστρας και να «ζωγραφίζουν» την βαθύτερη έννοια του αθλήματος.
Καλλιεργούν το ήθος, την αξιοπρέπεια και μαθαίνουν να είναι αγωνιστές. Παίρνουν διδάγματα που κανένα σχολείο δεν μπορεί να διδάξει, μαθαίνουν να πατούν γερά στα πόδια και στις δυνάμεις τους μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους την ώρα του αγώνα με στόχο τα καλύτερα αποτελέσματα.
Η Πάλη διδάσκει όχι σαν δάσκαλος ή καθηγητής, διδάσκει ως φίλος, ως συναθλητής ως αδελφός. Γιατί στο ΒΑΟ, πρώτα είσαι όλα τα παραπάνω και μετά είσαι αθλητής. Άλλωστε οι διακρίσεις και οι επιτεύξεις των αθλητών μας στο αθλητικό στερέωμα το αποδεικνύουν έμπρακτα.
Ο ΒΑΟ είναι οικογένεια, είναι η θαλπωρή, το λιμάνι κάθε παιδιού και νέου που αγαπά την πάλη και θέλει να την μάθει.
Με μεγάλο σεβασμό στην προσωπικότητα του αθλητή, με κατανόηση και κυρίως με αγάπη, είμαστε όλοι εδώ κάτω από τον μεγάλο βράχο του ΒΑΟ, να τραγουδάμε και να υμνούμε την πάλη, να ξεσηκώνουμε και να δίνουμε ζωή στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Κυρίως όμως δίνουμε ελπίδα και πίστη στους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης πως η ιστορία του Ελληνισμού συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, όσο υπάρχουν νέοι που αγαπούν τον αθλητισμό.
Ο αετός του ΒΑΟ ποτέ δεν πηγαίνει στην σκιά, παρά μονάχα ο ήλιος του αρκεί !!!
της Ρεοζίλης Χατζηχαραλάμπους
