Καθημερινά ακούμε όλοι διάφορες παγιωμένες απόψεις που σχετίζονται με την προπόνηση. Σ΄ αυτή τη σειρά άρθρων θα προσπαθήσω να δώσω σε όλους να καταλάβουν ότι η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική.
του Γεωργίου Σκόλια
Σχετικά με την τιμωρία
Η τιμωρία είναι μάλλον μία αντιπαιδαγωγική μέθοδος, αλλά χρησιμοποιείται καθημερινά από ένα μεγάλο αριθμό προπονητών. Πρώτα από όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η προπόνηση σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι τιμωρία, αλλά ευχαρίστηση. Όταν η προπόνηση γίνεται τιμωρία, δημιουργεί αποστροφή για την προπόνηση και απομακρύνει τα παιδιά από το άθλημά τους. Ακόμη μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος μυοσκελετικών κακώσεων σε αθλητές που εκτελούν ασκήσεις του αθλήματός τους εν ήδη τιμωρίας.
Όταν οι ασκήσεις που τιμωρούν τους αθλητές είναι ασκήσεις ενδυνάμωσης, όπως τα πους-απς και οι ασκήσεις κοιλιακών, ο κίνδυνος μυοσκελετικών κακώσεων είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς οι ασκήσεις αυτές εκτελούνται με μειωμένο εύρος κίνησης και λάθος τεχνική. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δυναμώνουν μύες που είναι ήδη αρκετά δυνατοί σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Δημιουργούνται έτσι μυϊκές ανισορροπίες, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μυοσκελετικές κακώσεις.
Ας αναλογιστούν και οι τιμωροί τις ευθύνες τους.
Σημείωση:
Σύντομα θα επανέλθω με άλλα θέματα που αφορούν την προπονητική μυθολογία.
