Ο όρος «χοροαθλητισμός» ή αθλητικός χορός, υποδηλώνει τον αγωνιστικό χορό, σε αντίθεση με τον κοινωνικό χορό ή τις παραστάσεις χορού. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει κυρίως τους χορούς με ζευγάρι και τους με Αμερικάνικο και Ευρωπαϊκό στυλ κλειστού χώρου χορούς.
Περιλαμβάνει τις ακόλουθες κατηγορίες, που ισχύουν κυρίως για χορευτικά ζευγάρια, αλλά και για ομάδες:
– International Standard (Waltz, Tango, Foxtrot, Viennese Waltz, Quickstep).
– International Latin (Samba, Cha-cha, Rumba, Paso-Doble, Jive).
– American Smooth (Waltz, Tango, Foxtrot, Viennese Waltz).
– American Rhythm (Cha-cha, Rumba, Swing, Bolero, Mambo).
Χοροαθλητικές εκδηλώσεις οργανώνονται και ρυθμίζονται από ομοσπονδίες χορού και οργανισμούς σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο. Το όνομα επινοήθηκε για να βοηθήσει την ένταξη του αγωνιστικού χορού στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ιστορικά, το πρώτο ανεπίσημο παγκόσμιο πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε το 1909, και ο χοροαθλητισμός μεταδόθηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση το 1960.
Με τα χρόνια, ο αγωνιστικός χορός εξελίχθηκε πολύ στη χορογραφία του, απαιτώντας υψηλό επίπεδο αθλητών-χορευτών. Πολλοί άνθρωποι που απλά παρακολουθούν ή χορεύουν από χόμπι, συχνά υποτιμούν τις φυσικές ικανότητες που ο αγωνιστικός χορός απαιτεί. Για να ανταγωνιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ελίτ χορευτές υποβάλλονται σε αυστηρή εκπαίδευση για να βελτιώσουν τις χορευτικές επιδόσεις τους.
Αλλά υπάρχει και τέχνη στο χορό. Ο χοροαθλητισμός έχει να κάνει με την εξισορρόπηση του καλλιτεχνικού κομματιού και των συναισθημάτων με το αθλητικό κομμάτι ενός σωματικά απαιτητικού αθλήματος.
Είναι μια εξαιρετικά έντονη αερόβια προπόνηση με ένα μοναδικό συνδυασμό βημάτων και ιδιαίτερων κινήσεων ακολουθώντας συγκεκριμένη μουσική και πρέπει να παρουσιάζεται από τους αθλητές αβίαστα και θεατρικά. Και η αθλητική πλευρά του πρέπει να συνδυαστεί με την τέχνη και τα συναισθήματα προκειμένου να παραχθεί μια πραγματικά εντυπωσιακή χορευτική απόδοση στο παρκέ.
Ο χοροαθλητισμός καλεί τους αθλητές να χρησιμοποιήσουν μια προκαθορισμένη τεχνική σε κάθε διαφορετικό χορό μαζί με τη ρυθμική ερμηνεία τους. Ωστόσο, η τεχνική ικανότητα από μόνη της δεν αποτελεί αυτομάτως ποιότητα για την κριτική επιτροπή. Όλοι οι αθλητές καλούνται να επιδείξουν μια τέλεια σύνθεση ανάμεσα στην κατάλληλη τεχνική, τις καλλιτεχνικές δεξιότητες και το αθλητικό κομμάτι. Η φυσική προετοιμασία, η σκληρή δουλειά, η άκαμπτη πειθαρχία, η πνευματική κατάρτιση και πάνω απ’ όλα η φαντασία είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να επιτύχουν οι αθλητές την αριστεία στον χοροαθλητισμό.
Μια ατελείωτη αναζήτηση της τελειότητας είναι ο χοροαθλητισμός.
