Πρόσφατα το Συμβούλιο της Επικρατείας, γνωμοδότησε ότι η αξιοποίηση συγκεκριμένων προνομίων από διακεκριμένους αθλητές για την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αντισυνταγματική προκαλώντας αφενός την αγανάκτηση αθλητών, γονέων και γενικά των ανθρώπων του αθλητισμού οι οποίοι αισθάνονται για ακόμη μια φορά, τον κανιβαλισμό ενός κοινωνικά καθυστερημένου, «αυτιστικού» κράτους και αφετέρου την ικανοποίηση μιας μερίδας πολιτών, είτε εξαιτίας των συναισθημάτων που τρέφουν για τη λειτουργία του αθλητικού συστήματος στη χώρα μας είτε απλώς από χαιρεκακία («Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα!»).
Του Γιώργου Παναγιάρη
Καθηγητή Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής
Διευθυντή του Διιδρυματικού ΠΜΣ «Μουσειακές Σπουδές»
Προέδρου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΓΕΛ Νέας Μάκρης
Έχοντας διαβάσει το σκεπτικό της σχετικής απόφασης, πιστεύω ότι το επίκεντρο της συζήτησης πρέπει να μετατοπιστεί.
Εξηγούμαι:
Το ζήτημα δεν είναι νομικό! Διότι αν το δούμε σαν τέτοιο, θα πρέπει να δεχτούμε ως αντισυνταγματικές και όλες τις άλλες διατάξεις που επιτρέπουν την καθ’ υπέρβαση εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διαφόρων κατηγοριών μαθητών (παιδιά με ειδικές παθήσεις, παιδιά ελλήνων εξωτερικού, μουσουλμανόπαιδες κλπ) και εξυπηρετούν το στόχο της κοινωνικής συνοχής και το δημόσιο…
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
