Φίλε αναγνώστη σε προσκαλώ να αφιερώσεις ένα μόνο λεπτό σε αυτό το άθλημα, να το ζήσεις, να το νιώσεις, να το αγαπήσεις, να το καταλάβεις και γιατί όχι να το υποστηρίξεις!
Παλαίστρα 2013
12 Μαΐου 2013, Λαγυνά Θεσσαλονίκης.
Βρέθηκα σήμερα στο κλειστό γυμναστήριο των Λαγυνών όπου έλαβαν χώρα οι αγώνες του Διεθνούς Τουρνουά Εφήβων-Παίδων-Νεανίδων-Κορασίδων Ολυμπιακής, Ελληνορωμαϊκής και Ελευθέρας Πάλης «Παλαίστρα 2013».
Άπειρες εικόνες έχουν καταγραφεί στο μυαλό μου και ποικίλα συναισθήματα με έχουν συνεπάρει που πολύ φοβάμαι πως όσα λόγια και να πω όσα και να γράψω, είναι λίγα για να περιγράψουν αυτό που έζησα…
Μπαίνοντας στον χώρο, δυο τεράστιες γαλανόλευκες δεξιά και αριστερά στις γωνίες της παλαίστρας με υποδέχθηκαν… Άνοιξε το μάτι μου και η κάρδια μου ρίγησε στην εικόνα της σημαίας, της πατρίδας, της ζωής μας…. Μετά αυτό το πρώτο ευχάριστο ξάφνιασμα το μάτι μου σταμάτησε στις σημαίες των χωρών που λαμβάνουν μέρος…
Ισπανία, Κύπρος, Αυστρία, Σερβία, Ισραήλ, Αλβανία, Ρουμανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Κιργιστάν, όλοι ενωμένοι να αναδείξουν την πίστη τους στο άθλημα.
Νέοι και νέες, μας υποσχέθηκαν και μας ταξίδεψαν σε αυτό το τόσο δυναμικό και συνάμα ονειρικό άθλημα. Πάθος, δύναμη, αγώνας και μόχθος, έζησα όλο το αγώνισμα της πάλης σε κάθε του μορφή.
Τι να πω για τις γέφυρες, τα δεσίματα και τις εναλλαγές κινήσεων των αθλητών, τι να πω για τις ανατροπές των αποτελεσμάτων στο κλάσμα του δευτερολέπτου… Είδα αθλητές να πεισμώνουν, είδα αθλητές να απογοητεύονται, να κλαίνε και να γελάνε…
Πρόσωπα πέρασαν από μπροστά μου με κάθε είδους εκφράσεις, εναλλαγές συναισθημάτων τόσες πολλές και τόσες εναλλασσόμενες που δεν είχα πλέον το κουράγιο να παρακολουθώ.
Ο γιος μου, μου δίδασκε διαρκώς τους κανόνες και η περιέργειά μου έφτανε στο ζενίθ πριν το τελευταίο καμπανάκι της λήξης… Έζησα την αδημονία του γιου μου να ζήσει όλο αυτό το μεγαλείο του αθλήματος, όταν βέβαια μεγαλώσει γιατί είναι μόνο 11 χρονών και ξεκινά τα πρώτα του βήματα στην Ελληνορωμαϊκή πάλη τώρα… Μεγαλείο η πάλη, Ελληνικής καταγωγής, άθλημα ανώτερο των ανωτέρων, με κέρδισε… Έχω γίνει ένθερμος οπαδός αυτού του αθλήματος, με έχει καθηλώσει, το έχω αγαπήσει με έχει προκαλέσει να το γνωρίσω, είναι μέσα στην καρδιά μου…
Φίλε αναγνώστη σε προσκαλώ να αφιερώσεις ένα μόνο λεπτό σε αυτό το άθλημα, να το ζήσεις, να το νιώσεις, να το αγαπήσεις, να το καταλάβεις και γιατί όχι να το υποστηρίξεις!
Άλλωστε, ο αθλητισμός δεν έχει όρια, δεν έχει σύνορα, δεν έχει διακρίσεις, έχει μόνο την ανιδιοτέλεια και την ευγενή άμιλλα, έχει την αγάπη του αθλήματος…
Συνεχίζεται…
Της Ρεοζίλη Χατζηχαραλάμπους
