Αργά ή γρήγορα κάθε αθλητής που στο άθλημά του χρησιμοποιεί τα χέρια του πάνω από το κεφάλι θα αισθανθεί πόνο και ευαισθησία στον ώμο του.
Του Γεωργίου Σκόλια
Στην αρχή ο πόνος συνήθως εμφανίζεται σε κινήσεις που το χέρι βρίσκεται πάνω από το κεφάλι ή σε ασκήσεις με βάρη, όπως οι πιέσεις σε πάγκο. Στη συνέχεια όμως ο πόνος εμφανίζεται σε κάθε κίνηση.
Κάποιος μπορεί να πει πως πιθανόν να είναι θυλακίτιδα ή ερεθισμός του στροφικού πετάλου και η οδηγία συνήθως είναι ξεκούραση, ως ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί. Όμως, όσο και να ξεκουραστεί κάποιος, σχεδόν καμία βελτίωση δεν πρόκειται να συμβεί.
Το σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης συμβαίνει, όταν οι τένοντες των μυών του στροφικού πετάλου ερεθίζονται, φλέγονται και προσκρούουν, καθώς περνούν μέσα από τον υπακρωμιακό χώρο. Αυτό οδηγεί σε πόνο, αδυναμία και απώλεια της κίνησης στην άρθρωση του ώμου.
Μερικές από τις αιτίες είναι:
- Κράτημα του άνω άκρου στην ίδια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Ύπνος πάνω στον βραχίονα.
- Αθλήματα όπως το τένις, η πετοσφαίριση, η καλαθοσφαίριση, η κολύμβηση, οι ρίψεις, η άρση βαρών, κ.α.
- Εργασίες που εκτελούνται με το χέρι πάνω από το κεφάλι.
- Ελλιπής έλεγχος των μυών της ωμικής ζώνης.
Αρχικά, ο πόνος συνήθως παρουσιάζεται μόνο στις δραστηριότητες όπου το χέρι κινείται πάνω από το κεφάλι και στην πλάγια ανύψωση του βραχίονα. Με την πάροδο του χρόνου, ο πόνος μπορεί να αρχίσει να παρουσιάζεται και τη νύχτα. Ο πόνος συνήθως εντοπίζεται στην εμπρόσθια επιφάνεια του ώμου και μπορεί να διαχέεται προς τον βραχίονα.
Ο καλύτερος τρόπος για τη διάγνωση της υπακρωμιακής πρόσκρουσης είναι η λήψη ιστορικού, οι μυοσκελετικές δοκιμασίες από κάποιον ειδικό και εάν κρίνεται απαραίτητο η μαγνητική τομογραφία θα δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Ο πόνος και η φλεγμονή μπορεί να μειωθούν με τη χρήση θεραπευτικών μεθόδων (υπέρηχος, διαθερμία) και μέσω της χρήσης μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φάρμακων που θα συστήσει κάποιος γιατρός. Ακόμη, τεχνικές μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής.
Τέλος, πρόγραμμα ασκήσεων με βάση την αξιολόγηση των μυοσκελετικών δοκιμασιών μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη λειτουργική αποκατάσταση.
Ακόμη, πρέπει να αναφέρω ότι τα προβλήματα στην ωμική ζώνη προέρχονται κυρίως από υπερχρήση και γι’ αυτό πρέπει να είναι ενήμεροι οι προπονητές για τη συχνότητα κάποιων κινήσεων – ασκήσεων που μπορούν να χρησιμοποιούν, τον αριθμό των επαναλήψεων, το διάλειμμα μεταξύ των επαναλήψεων και την ένταση των ασκήσεων.
Αρχικά, η ξεκούραση και η αποχή από τις επιβαρύνσεις της προπόνησης είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί το σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης. Η πρώιμη επανένταξη στο προπονητικό πρόγραμμα του αθλήματος μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερα προβλήματα.
