Μερικές φορές συμπτωματικά ακούω το ίδιο πράγμα συνεχώς. Στην προκειμένη περίπτωση, τις τελευταίες εβδομάδες έχω ακούσει τον όρο «ισοκινητική συστολή» αρκετές φορές για να φθάσω στα όρια μου.
του Γεωργίου Σκόλια
Ο όρος «ισοκινητική συστολή» δεν υφίσταται. Ίσως ο όρος «ισοκινητική δράση» να είναι πιο δόκιμος, καθώς η αντίσταση που προσφέρουν κάποια μηχανήματα ή το νερό αναγκάζουν τους μύες να δρουν με βάση το είδος της αντίστασης που τους παρέχεται.
Ισοκινητική αντίσταση παρέχουν τα ισοκινητικά δυναμόμετρα και στόχο έχουν να μετρήσουν τη δύναμη που παράγουν οι μύες σε συνθήκες σταθερής ταχύτητας. Εργαστηριακά αυτό μπορεί να παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά πολύ δύσκολα μεταφέρεται στις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες. Το άλλο στοιχείο που παρουσιάζει ισοκινητική αντίσταση είναι το νερό και είναι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε την ισοκινητική αντίσταση. Αν βάλουμε το χέρι μας μέσα στο νερό και το κινήσουμε αργά, το νερό θα προβάλει ένα επίπεδο αντίστασης. Αν κινήσουμε το χέρι μας με μεγαλύτερη ταχύτητα το χέρι θα συναντήσει από το νερό μεγαλύτερη αντίσταση (τα υγρά είναι ασυμπίεστα) και η ταχύτητα θα παραμείνει σταθερή.
Η αντίσταση του ισοκινητικού δυναμόμετρου μεταβάλλεται προκείμενου να μείνει σταθερή η ταχύτητα σε όλο το εύρος της κίνησης. Όταν η συσκευή ανιχνεύσει μείωση της ταχύτητας, μειώνει την αντίσταση και όταν ανιχνεύσει αύξηση της ταχύτητας, αυξάνει την αντίσταση. Τέλος, τα ισοκινητικά δυναμόμετρα δεν δίνουν αντίσταση στην έκκεντρη συστολή, η οποία είναι παρούσα σε όλες τις καθημερινές μας δραστηριότητες.
Σε φυσιολογικές συνθήκες η δύναμη που παράγεται από τους μύες μεταβάλλεται συνεχώς κατά τη διάρκεια του εύρους κίνησης μιας άρθρωσης λόγω των εμβιομηχανικών παραμέτρων (είδος μοχλού, μοχλοβραχίονας αντίστασης, μοχλοβραχίονας δύναμης, ταχυδυναμική σχέση των μυών, εύρος κίνησης που παράγεται η δύναμη).
Τα ισοκινητικά δυναμόμετρα δεν είναι όργανα γυμναστικής και δεν υφίσταται ισοκινητική προπόνηση, παρ’ όλα αυτά πιθανόν η ισοκινητική αντίσταση να αποτελεί ένα είδος αντίστασης για τους αθλητές του υγρού στίβου.
Είδη μυϊκής συστολής
Μυϊκή συστολή είναι η ανάπτυξη δύναμης από τους μυς στα σημεία πρόσφυσής τους στα οστά και κυρίως στην κατάφυση μέσω των ερεθισμάτων του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Οι μυς βρίσκονται, ακόμη και στην ανάπαυση, σε ένα συνεχή τόνο, το μυϊκό τόνο. Ο μυϊκός τόνος οφείλεται κυρίως στη δράση των μυϊκών ατράκτων (στατικό μυοτατικό αντανακλαστικό).
Στο μυοσκελετικό σύστημα διακρίνουμε τρία είδη μυϊκής συστολής, τη συγκεντρική ή μειομετρική συστολή, την εκκεντρική ή πλειομετρική συστολή και την ισομετρική ή στατική συστολή.
Κατά τη συγκεντρική συστολή η τάση του μυός είναι σταθερή και το μήκος του μεταβάλλεται (βραχύνεται), ξεπερνά την αντίσταση και κινεί το μέλος.
Κατά την εκκεντρική συστολή η τάση του μυός είναι σταθερή και το μήκος του μεταβάλλεται (επιμηκύνεται) ενεργώντας ενάντια στην αντίσταση, επιστρέφοντας το μέλος στην αρχική θέση που βρισκόταν πριν από τη συγκεντρική συστολή.
Κατά την ισομετρική συστολή αυξάνεται η τάση του μυός, αλλά ο μυς δεν μπορεί να ξεπεράσει την αντίσταση και δεν παράγεται κίνηση.
Στη συγκεντρική συστολή ο μυς παράγει από 5% έως 15% μικρότερη δύναμη από αυτή που μπορεί να παράγει στην ισομετρική συστολή.
Κατά την εκκεντρική συστολή ο μυς παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα δύναμης από τα άλλα δύο είδη μυϊκής συστολής, περίπου 30% έως 40% μεγαλύτερη από αυτή της συγκεντρικής συστολής.
Στην ισομετρική συστολή ο μυς παράγει μεγαλύτερη δύναμη από 5% έως 15% από τη συγκεντρική συστολή.
